سلام امیدوارم که حال تون خوب باشه و زندگی تون سرشار از امید و آرزو باشه.
ببخشید که طولانی شد نتونستم از هرجاش زدم بازم طولانی موند، من یه دخترم حدود بیست و پنج شش سال، مجرد هستم هیچ امید و دلخوشی به زندگی ندارم، چادری هستم و تقریبا مذهبی. عادت ندارم با کسی حرف هام رو بزنم، الان هم که این ها رو نوشتم با اینکه مجازی هم بود و کسی رو نمی شناسم بازم کلی خجالت کشیدم.
به دلایلی اعتماد به نفس کمی دارم و خیلی وقت ها فکر میکنم جایی برم بقیه خوش شون نمیاد از من، همین طور که خودم با توجه به شکست هایی که خوردم از خودم بدم میاد و خیلی احساس پوچی و بی ارزشی میکنم و ناراحتم از اینکه مفید نیستم و نمیتونم به کسی کمک کنم یا کار مفیدی انجام بدم.
