سلام
ممنونم از این که اهمیت میدین و وقت میذارین برای دوستان هم وطن تون و در مورد دغدغه شون فکر میکنید و نظرتون رو میدین، من یه دختر ۲۱ ساله هستم و مثل همه عاشق ورزش و طبیعت و تفریح و گردش...، یه موضوعی ذهنم رو درگیر کرده، امیدوارم جوابم رو بگیرم.
راستش همیشه شنیدم از پدر و مادرم که رابطه های دوستی با جنس مخالف همیشه به جاهای باریک کشیده میشه و دختر آسیب میبینه و ...، و هدف پسر از ایجاد این رابطه فقط و فقط رابطه ی جنسی هست.
اما این حرف با چیزهایی که میبینم در تناقض هست، مثلا دوستانم و یا دختر عمه یا دختر عموهام رو می بینم که انقدر بهشون خوش میگذره، دائم در حال تفریح هستند با دوست پسرهاشون و هیچ اتفاق نامشروعی هم بین شون نیست.
دلم میخواد منم با پسری دوست بشم...، فرض کنید همه چی خوبه و خبری از این ویروس نیست، خب منم دلم میخواد مثل دختر عمه م که اکیپی مختلط با هم میرن دربند منم برم، خانواده م که حوصله م رو سر میبرن و فوق العاده مذهبین و خیلی درگیر کارن. اصلا تفریح نداریم. اختلاف سنی مون خیلی با هم زیاده.
دوستان صمیمیم هم یا خودشون با دوست پسرهاشون بیرونن یا اگر بخوایم دخترونه با هم بریم بیرون هیچ کدوم شون پایه نیستن، پس برای منم چاره ای جز دوست پسر داشتن نیست...، از طرفی دختر عمه م چند بار بهم پیشنهاد داد باهاشون برم، اما من میترسم نمیدونم چرا اصلا جرات ندارم.
حالا سوالاتم این هاست؛
۱) به نظرتون چیکار کنم؟، من این روحیه ی علاقه مند به سفر و گردشم رو باید دفنش کنم؟، لطفا نگین ازدواج کن و فلان ...
۲) واقعا پسرها دخترها رو واسه ی رابطه ی جنسی میخوان؟، پس چرا این با شواهد من مغایره؟
حس میکنم گول مون میزنن
